Derken...

Kendimi şanslı hissediyorum derken herşey bi anda bitiverdi. Hayat bir kez daha gösterdi ki plan yapmak boşuna. Hayatın akışı seni nereye götürüyorsa, götürecekse o. İşin bittiği haberi ilk geldiğinde daha umutluydum. Şimdi "N'olucak bundan sonra?" diyorum..belirsizlik..yine.. Bi sürü yeni iş başlamış, başlayacak.. İstiyor muyum gerçekten? Sadece para kazanmak, yüzümü göstermek için içinde yer almak için yanıp tutuşmayacağım işlerde yer almaya çalışmak kendini para için satmaktan ne kadar farklı acaba? Çok mu abartıyorum acaba? Öyle bi lüksüm yok mu acaba? Acaba?

Sonbahar geldi..Haylazlık zamanı gitti..Sev-mi-yo-rum! Sonbaharı sevmiyorum! İhtiyacım var. Halen kendimle olmaya, haylazca zaman geçirip kendimle olmaya ihtiyacım var. Yapılacak da tonlarca iş var. Beklesin. Koşturmak istemiyorum. "60 saniyede organize olmak" diye bi kitap aldım. Kafamın içini, odamı, ilişkilerimi, işimi, hayatımı organize edecek.

Pelin'le geçen sene 1 Eylül'de deniz kenarında bi şezlongda yanyana uzanmış yatarken "1 sene sonra bugün hayatımız ne kadar farklı olacak acaba?" demiştim. Hayatımda ne farklı söylüyorum: 10.5 aylık bi ilişkim var; bi de cv'me birkaç iş ekledim. İlk anda aklıma gelen bunlar. Bakalım seneye 1 Eylül'de hayatımda ne farklılıklar olacak?

"Ne farklılıklar olsun isterdin?" diye soracak olursanız:

• Kenarda birikmiş param olsun.
• Beni geliştirip bana bişiler katan bi rolle iyi bir sinema filminde rol almış olayım.
• Televizyonda düzenli para getiren bi işim olsun.
• Evime çıkmış olayım.
• Umutla sadece benim canımı sıkan şeyler artık canımı sıkmasın.

derim.

Keşke olsa..