..hayatla ilgili sabun köpüklü karamsar bir yazı..

Kendimi hayatta bir sabun köpüğünün içinde yol alıyormuş gibi hissediyorum. İstediğim yere gidiyorum istediğim insanlara yaklaşıyorum. Görünürde beni engelleyen birşey yok. Ancak gittiğim yerlerle, yakınına gittiğim insanlarla aramda o incecik duvar var. Hep var.

Bazen ortalığı duman kaplıyor, içeride göz gözü görmüyor, ağırlaşıyorum. Bazen aşk oluyor, heyecan oluyor, mutluluk oluyor, hafifleyip yükseliyorum. Bazen de daralıyor, beni içeride sıkıştırıyor, ben de ellerimi ayaklarımı duvarlarına dayayıp var gücümle itiyorum. Çünkü bunu yapmazsam içeride sıkışıp ölecekmiş gibi oluyorum.

İsterdim ki; bir sabun köpüğü kadar hafif olayım ve o incecik saydam duvarım olmasın. İsterdim ki; neşe dolu ve korkusuz olayım, hayat beni sıkıştırmasın..