kara..deniz..ben

Kara görünmüştü..ben karaya çıkmamaya karar vermiştim. Eğer çıkmam gerekiyorsa kara beni çağırırdı zaten. O zamandan bu zamana karayı hep gördüm..bazen uzakta..bazen yakında..Daha önceleri olduğu gibi gözden kaybolmuyordu.

Geçenlerde denize düşürdü beni. Bilerek..isteyerek. Umursamadı. Yüzerek karaya çıkabilirdim -dediğim gibi- uzak değildi çünkü. Kıyıya kadar gittim. Neden, sonra vazgeçip geri yüzdüm, o da beni denizden çekti. Şimdi onunlayım..ama aslında..su bileklerimde kıyıda yürüyorum..Karaya çıkacağım(ı)..hissediyorum.

Aslında yolculuk sona ereli çok oldu. Bir süredir çapa atmıştık. Bir yere gittiğimiz yoktu.

Beni düşündürüyor; yelkenli, kaptan, yolculuk -gezip gezmeyip görüp göremeyeceğimiz yerler..

Geçen gün arkadaşımla konuşuyorduk ve kendimi dinlerken şaşırdım. Çünkü deniz üstündeki kızın anlatacağı şeyleri anlatmıyordum. Ya da anlattığım şeylere göre denizde bile değilim. Gerçek hangisiyse diğeri oyun demek oluyor bu.


Kim bilir? Benden başka..

Yorumlar

Adsız dedi ki…
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

Popüler Yayınlar