Ve aydınlanma !

Şimdiye kadar hep bir süre sonra kendini adadın, ayak uydurdun onların hayatına inanılmaz bir şekilde ve buna karşılık onlardan da bunu yapmalarını bekledin-ki yapan da pek çıkmadı şimdiye kadar. İstediğin gibi yaşayamadığın için bir süre sonra sıkılan sen oldun. Sorun onlarda sandın. "Doğru kişi değil." "O da değil." "Huff..." Doğru olmayanlar onlar değildi. Doğruydular-en azından kendilerine göre-, sense eğriydin. Kendini onlara göre eğrilttin. Onlara eğ(r)ildin. Belki dümdüz, dimdik bir doğru olursan esnek biri olamayacağını sandın. Seni o gücü hissetmekten alıkoyan (korku) neydi bilmiyorum. Ya da belki de sen kendin onlara göre eğ(r)ilmezsen doğrularınız kesişmez sandın. Olması gereken sandığın gibi kesişim diil belki de..Düşüsene, kesişen doğrular bir süre sonra ayrı yönlere gider..gitmek zorundadır..Ayrı yöne gitmeyen doğrular? Hangi doğrular?

Belki de bu yüzden kendi hayatımı yaşayamadığımı hissediyorumdur. Hep birilerine göre hep birilerininki-ki kimseyi suçlayamam bu tamamen kendi seçimimdi. Böyle kabul görecektim sanki.

Hop hop değiş tonton! *

Bundan sonrası da benim seçimim: Kendi hayatım. Kendi seçimlerim. Kendi tarzım. Böyleyken "birlikte paralel gittiğim"dir sağlıklı olacak olan. Ve doğru olan :)

*NiL'in köşe yazılarından birine gönderme olarak..