Siyah Süt'ten
"...Huzursuz bir ruhsun. İlla bir yerlere yetişmeye, illa birşeyler üretmeye çalışıyorsun.
...Tek bir iş yap tek bir zaman diliminde. Ne bu acelen? Ne geçmiş ne gelecek var. Sadece ve sadece şu ana ver kendini. Dem bu demdir, dem bu dem.
...Sen hiç elinde oltayla denize koşan balıkçı gördün mü? (Çok güldüm bu cümleyi okuduğumda) Göremezsin. Çünkü balık kovalamaz balıkçı dediğin. Bekler ki balık kendine gelsin. 'Yani?' Yani canım bekle, deniz sana gelsin.
...Açık bir kitap gibi kabul edeceksin şu koskoca kainatı. Okurunu bekleyen bir kitap gibi. Her gününü ayrı ayrı okumak lazım. Ne geçmişe ne geleceğe odaklanacaksın. Aslolan şu andır. Sayfa sayfa gideceksin.
...'Peki ne yapmalıyım?' Bence bir gün bu 'ne yapmalıyım' sorusunu sormayı hepten bırakmalısın ya, neyse. Son tahlilde kendi içinde hepimizle tek tek barış imzalaman lazım..Ne yazık ki sen henüz bunu yapacak konumda değilsin. Şimdilik sadece ayıklıyorsun kendi içindeki sesleri. Bunlardan bir kısmına 'İyi Ben', bir kısmına 'Kötü Ben' diyorsun. Bazılarımızı bazılarımıza üstün tutuyorsun. Halbuki 'iyi' de 'kötü' de sana ait, senden bir parça. Biz hepimiz senden yansımalarız. Yani bir bütünüz aslında..'İyi'nin de 'Kötü'nün de aynı çemberin parçası olduğuna kanaat getirinceye kadar bu bölünmeyi yaşamaya devam edeceksin. Sonra inşallah bir gün birleyeceksin hepimizi. Bunun için de birtakım aşamalardan geçmelisin. Bu aşamaları uzun bir yolculuğun durakları gibi düşün..İstanbul ya da Boston önemli değil. Önemli olan içsel yolculuk. Amerika'ya filan değil, kendi içine seyahat edeceksin. Öyle düşün.
Aklıma yatıyor söyledikleri. Belki de haklı. Geçmem gereken bir safha bu. Kendi içimde didişen seslerle barış imzalamayı öğrenmeliyim. Sürekli seferberlik halinde olmaktan bıktım usandım. Daha huzurlu bir insan olmanın yolunu bulmalıyım.Amerika'ya değil kendi içime seyahat edeceğim. Bu öyle bir yolculuk. ...'Yaşadığımız hayatın ne denli geniş ya da dar olduğu bizim taşıdığımız cesarete bağlı." demiş Anais Nin. Peki ama "hayatın genişliğni" neden hep evin dışında arıyoruz? Arıyorum? Neden munis ve evcimen olunca hayatın dar; dışa dönük ve kaotik olunca da hayatın geniş olduğunu sanıyorum hep? Gerçekten öyle mi?"
...Tek bir iş yap tek bir zaman diliminde. Ne bu acelen? Ne geçmiş ne gelecek var. Sadece ve sadece şu ana ver kendini. Dem bu demdir, dem bu dem.
...Sen hiç elinde oltayla denize koşan balıkçı gördün mü? (Çok güldüm bu cümleyi okuduğumda) Göremezsin. Çünkü balık kovalamaz balıkçı dediğin. Bekler ki balık kendine gelsin. 'Yani?' Yani canım bekle, deniz sana gelsin.
...Açık bir kitap gibi kabul edeceksin şu koskoca kainatı. Okurunu bekleyen bir kitap gibi. Her gününü ayrı ayrı okumak lazım. Ne geçmişe ne geleceğe odaklanacaksın. Aslolan şu andır. Sayfa sayfa gideceksin.
...'Peki ne yapmalıyım?' Bence bir gün bu 'ne yapmalıyım' sorusunu sormayı hepten bırakmalısın ya, neyse. Son tahlilde kendi içinde hepimizle tek tek barış imzalaman lazım..Ne yazık ki sen henüz bunu yapacak konumda değilsin. Şimdilik sadece ayıklıyorsun kendi içindeki sesleri. Bunlardan bir kısmına 'İyi Ben', bir kısmına 'Kötü Ben' diyorsun. Bazılarımızı bazılarımıza üstün tutuyorsun. Halbuki 'iyi' de 'kötü' de sana ait, senden bir parça. Biz hepimiz senden yansımalarız. Yani bir bütünüz aslında..'İyi'nin de 'Kötü'nün de aynı çemberin parçası olduğuna kanaat getirinceye kadar bu bölünmeyi yaşamaya devam edeceksin. Sonra inşallah bir gün birleyeceksin hepimizi. Bunun için de birtakım aşamalardan geçmelisin. Bu aşamaları uzun bir yolculuğun durakları gibi düşün..İstanbul ya da Boston önemli değil. Önemli olan içsel yolculuk. Amerika'ya filan değil, kendi içine seyahat edeceksin. Öyle düşün.
Aklıma yatıyor söyledikleri. Belki de haklı. Geçmem gereken bir safha bu. Kendi içimde didişen seslerle barış imzalamayı öğrenmeliyim. Sürekli seferberlik halinde olmaktan bıktım usandım. Daha huzurlu bir insan olmanın yolunu bulmalıyım.Amerika'ya değil kendi içime seyahat edeceğim. Bu öyle bir yolculuk. ...'Yaşadığımız hayatın ne denli geniş ya da dar olduğu bizim taşıdığımız cesarete bağlı." demiş Anais Nin. Peki ama "hayatın genişliğni" neden hep evin dışında arıyoruz? Arıyorum? Neden munis ve evcimen olunca hayatın dar; dışa dönük ve kaotik olunca da hayatın geniş olduğunu sanıyorum hep? Gerçekten öyle mi?"
Yorumlar