Bazen...

Bazen yabancılaşıyorum hayata. Herşey anlamsız geliyor. Yani "Ne için yaşıyoruz?" diyorum. Para kazanma derdiyle genellikle sevmediğimiz bir işte çalışıp, yılda 2 hafta özgürlük için 50 hafta köle gibi çalışıyoruz. Kariyer yapmaya çalışıyoruz. Evlenmeye çalışıyoruz. Sonra çocuk sahibi olmaya, olduktan sonra da hayatı O'na göre şekillendirmeye çalışıyoruz. Herşey planlı programlı ya, herşeyin bir zamanı var ya.. Sonra "Bi soluklaniyim; yeter bu kadar koşturduğum." dediğinde bi bakıyorsun ki bilmem kaç yılı devirmişsin. Tüm bunlar ne için? Yani şu, gerçekten 3 günlük ve kuruşluk dünyada, tüketim çılgınlığına hayatını da dahil etmenin ne anlamı var? Daha doğrusu, ne gereği var? İşte böyle anlarda, yani bana böyle geldikleri anda, herşeyden soğuyorum. Ve tek anlamlı gelen şey, seni tutsaklaştıran herşeyden arınıp sadece yaşamaya bakmak oluyor.

Yaz gelsiiin :)